Prolog

"Do you ever get that fear that you can' t shift

The tide that sticks around like somthing' s in your teeth"

Arctic Monkeys

Ciemne cienie szeleściły poza granicami namiotu. Każdy dźwięk lasu mógł powodować nieprzyjemne dreszcze na ciele, jednak nie teraz.

Harry, Ron i Hermiona siedzieli przy małym radiu z szerokimi uśmiechami na ustach. Pierwszy raz mieli tak dobre humory od prawie miesiąca.

Znajome głosy podziałały na nich kojąco i dodały otuchy.

- Dobre, co? - zapytał Ron.

- Wspaniałe - Harry pokiwał głową.

- Są naprawdę dzieli - skwitowała Hermiona - Gdyby ich nakryli...

- No, ale wciąż przenoszą się z miejsca na miejsce, prawda? - powiedział Ron. - Jak my.

 - Ale słyszeliście, co powiedział Fred? - zapytał podekscytowany Harry, którego myśli już pognały tam, gdzie krążyły od dawna. - Jest za granicą! Wciąż szuka tej różdżki! Wiedziałem!

- Harry...

- Daj spokój, Hermiono, dlaczego jesteś taka uparta? Vol...

- HARRY, NIE!

- ...demort szuka Czarnej Różdżki!

- To imię jest Tabu! - ryknął Ron, zrywając się, bo za namiotem coś głośno trzasnęło. - Mówiłem ci, Harry. Mówiłem, że nie można go wymawiać... trzeba natychmiast ponowić zaklęcia ochronne... szybko... właśnie w ten sposób znaleźli...

Leżący na stole fałszoskop zaświecił się i zaczął obracać. Usłyszeli zbliżające się głosy.

- Wychodzić z podniesionymi rękami! - dobiegi ich z ciemności ochrypły glos. - Wiemy, że tam jesteście! Mamy tu pół tuzina różdżek, wszystkie są w was wycelowane i guzik nas obchodzi, kogo trafimy!

Ostatnią rzeczą, jaką Hermiona zapamiętała, było wycelowanie różdżki wprost w twarz Harry' ego i błysk wypowiedzianego zaklęcia. Później była już tylko ciemność.